[zaloguj się]
[pdf]

MĄCIĆ SIĘ (2) vb impf

się (1), sie (1).

Fleksja
inf mącić się
indicativus
praes
sg
3 mąci się

inf mącić się (1). ◊ praes 3 sg mąci się (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI ‒ XVII(XVIII) w.

1. [Stawać się mętnym, nieprzezroczystym (o płynach): WSzelkie wino narychley się mąći gdy záchodzą pod ſłońce gwiázdy/ ktore poſpolićie zową Baby Cresc 1571 348 (Linde).]
2. Fraza: »w głowie, we łbie się mąci« [o zawrocie głowy] [1:1] (2): maſz kreẃ áż do omdlenia puśćić/ áż ſye pocznie w głowie mąćić SienLek 124v; Od iednéy [= jednej szklanki alkoholu] przyſzło áż więc do dźiewiąći/ A doktorowi mózg ſię wełbie mąći. KochFr 33.

Formacje współrdzenne cf MĄCIĆ.

ZZa