[zaloguj się]
[pdf]

MENSURA (1) sb f

mensura (1), [menzura].

Teksty nie oznaczają é; a prαwdopodobnie jasne (tak w -a).

Fleksja
sg pl
N mensura
G mensury mensur
I menzur(a)mi

sg [N mensura.] ◊ G mensury. ◊ [pl G mensur. ◊ I menzur(a)mi.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

Miara [mensura – miara Murm 194, Mymer1 16, Mącz 219d; miara – mensura Cn]:
a. llość:
Wyrażenie: »zbyteczna mensura« = nadmiar: A ponieważ ták wiele przymiotow w ſobie ma [wino]/ zaprawdę trzebáby ſobie tey zbytecżney menſuri viąć/ żeby nas to nie potrzebne pijańſtwo do cżego dźiwnego nie domieściło WerGośc 261.
b. [Naczynie do mierzenia objętości [miara, miarka, naczynie, statek, którym mierzemy cokolwiek — mensura Cn]: mensur cenowych 4, kwaterka 1, mensura pro syropis cenowa uncia 1 InwMieszcz 1575 nr 199; każda [konewka] po 3 1/2 librae waży z kultami i z menzurami małemi i wielkimi InwMieszcz 1582 nr 239.]

MM