Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [METODUSZ]

Następne hasło: METRAPOLIT »

[METONIMIJA sb f

Fleksja

N sg m(e)tonimijå.

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Znaczenia

[Użycie nazwy jakiegoś przedmiotu na oznaczenie innego przedmiotu związanego z poprzednim stosunkiem przyczyny do skutku, części do całości, zawartości do zawierającego itd. zamiennia (z grec. μετωνυμία)]

Użycie nazwy jakiegoś przedmiotu na oznaczenie innego przedmiotu związanego z poprzednim stosunkiem przyczyny do skutku, części do całości, zawartości do zawierającego itd. zamiennia (z grec. μετωνυμία) [metonymia, Latine transnominatio ‒ przekrszczenie, przemienienie imienia, gdy śćklenica bywa brana miasto piwa, ktore w niej jest Mącz 219c; zamiana słów, mowa niewłasna ‒ metonymia Cn]: Ieſt też tu druga figurá Metonimia przekrzcżenie ábo przezwánie/ ábo przemienienie imienia/ która wten cżás bywa w mowie/ gdj miáſto właſnego imienia/ niewłaſnym bywa co názwano/ ku właſnemu wyrozumieniu SocGrzeg 6.

Synonimy: przekrzczenie, przezwanie.]