« Poprzednie hasło: [MĘCZENICZY] | Następne hasło: MĘCZENIE SIĘ » |
MĘCZENIE (27) sb n
Pierwsze e jasne; teksty nie oznaczają -é.
sg | |
---|---|
N | męczenie |
G | męczeniå |
D | męczeniu |
A | męczenie |
I | męczenim, męczeni(e)m |
L | męczeniu |
sg N męczenie (11). ◊ G męczeniå (6). ◊ D męczeniu (1). ◊ A męczenie (1). ◊ I męczenim GroicPorz (3), męczeni(e)m (2) BibRadz, BudBib. ◊ L męczeniu (3).
Składnia przydawki równoznaczna z dopełnieniem sprawcy: męczenie czyje (4) BibRadz, SkarŻyw, WujNT (2), od kogo (1) Mącz.
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI(XVIII) w. s.v. męczyć; poza tym w objaśnieniu s.v. męczadło, męczeństwo,męka.
męczenie kogo (2): BibRadz Apoc 9/5; WujNT Apoc 9/5 cf W porównaniu.
W porównaniu (4): A dano iey ieſt aby ich nie zábijáłá/ ále áby byli męcżeni przez pięć mieſięcy/ á iżby męcżenie ich było/ iáko męcżenie niedźwiadkowe gdy cżłowieká obrazi. BibRadz Apoc 9/5; WujNT Apoc 9/5.
męczenie kogo (1): W obozye ich álbo w ſtankach/ nalezyone były rozmáite przypáwy [!] ná Polaki/ płotná łoiem z żywicą á z woſkiem nápuſzcżáne ku męcżeniu Polakow BielKron 384v.
»morderstwo i męczenie« (1): Obiecował im pieniądze/ doſtoieńſtwá/ y pierwſze w woyſzcże mieyſcá/ ále gdy tym nic nieſpráwił/ do innego ſię obycżáiu vćiekł: do morderſtwá y nieznośnego męcżenia. SkarŻyw 207.
Cf MĘCZYĆ
MP