[zaloguj się]
[pdf]

MĘCZENNICTWO (4) sb n

męczennictwo (3), męczenictwo (1), [męczennistwo]; męczennictwo OpecŻyw (2), NiemObr; męczenictwo Mącz.

e oraz o jasne.

Fleksja
sg pl
N męczenictwo męczennistwa
G męczennictwa
A męczennictwo

sg N męczenictwo (1). ◊ G męczennictwa (1). ◊ A męczennictwo (2). ◊ [pl N męczennistwa.]

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

Znoszenie zadawanych cierpień dla wiary chrześcijańskiej, śmierć męczeńska; martyrium Mącz (4): Martyrium, Swiádectwo/ Wyznánie/ Męczenictwo. Mącz 210c; [Albo yżby były męczenniſtwá á wyżnánia/ yáko były męki Proroków MelanRad 158].
Zwrot: »podjąć [= ponieść] męczennictwo« (1): iż Piotr ś. w Rzymie nadłużey mieſzkał/ y tám żywotá dokonał podiąwſzy męcżennictwo NiemObr 29.
Wyrażenie: »korona męczennictwa« (1): ona [Matka Boska] na duſſy/ a onij na ćiele cirpieli/ dlá tego náwyzſſą koronę męcżennitztwa zaſlużyla OpecŻyw 188.
a. Umartwianie się, asceza; życie ascetyczne (1):
Zwrot: »cirpieć męczennictwo« (1): A ta palma bywa dána tym ſwiętym ktorzy doſkonale ſami ſiebie tako zwyciężyli/ ijż dobrą wolą zawżdy mieli cirpietz męcżennitztwo dlá Kryſtuſa milégo/ iako był ſwięty Marcin ij ſwięty Franciſſek [ci popularni w XVI w. święci nie zmarli śmiercią męczenską]. OpecŻyw 188.

MP