[zaloguj się]
[pdf]

MIANUJĄCY (1) part praes act

Fleksja

N sg m mianujący.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam przykład) s.v. mianownik.

Nazywający, określający za pomocą nazwy (o funkcji pierwszego przypadka): Nominativus, Casus dicitur apud Grammaticos qui primarius est, Miánuyący Krczący káżdą rzecz ſwym ymieniem. Mącz 249c.
[Zestawienie: »mianujący spadek«: Nominativus casus – myenyączy, myanviączy ſpadek, Myenonek [!], ymyenyak Reuchlin xv.]

Synonimy: zest.: »mieniący spadek«, mienionek.

Cf MIANOWAĆ

ZCh