![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.png){kind=logo}
![[SEARCH]](/static/img/icons/magnifier-left.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: [MIDZY] | Następne hasło: MIECĄCY SIĘ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
MIECĄCY (1) part praes act
e jasne.
Fleksja
| sg | ||
|---|---|---|
| m | N | miecący |
| A | miecącégo | |
sg m [N miecący.] ◊ A miecącégo.
Sł stp: miecąc s.v. miotać, Cn brak, Linde XVI w. s.v. miotać.
Znaczenia
1. Poruszający gwałtownie; tu: bodący [czym]: Tákżeć mężny Tezeus/ miéſzáńca ſrogiégo [Minotaura] Obálił/ rogi ná wiátr prózno miecącégo. KochPam 81; [Potym widziałem Báráná rogámi miecącego [cornibus ventilantem] przećiwko zaehodowi Leop Dan 8/4 (Linde)].
2. [Zrzucający: Sternax equus ... Miecząci kon Cervus Inst M3v.]
Cf MIOTAĆ
MM