[zaloguj się]
[pdf]

MIECZOWY (10) ai

mieczowy (9), mieczewy (1) LibMal.

e oraz o jasne; mieczewy z tekstu nie oznaczającego é.

Fleksja
sg
mN fNmieczow(a) nN
Gmieczow(e)go Gmieczow(e)j G
Amieczowy Amieczową Amieczow(e)
pl
L mieczowych

sg m [G mieczow(e)go.] ◊ A mieczowy (1). ◊ f N mieczow(a) (1). ◊ G mieczow(e)j (1). ◊ A mieczową (5). ◊ n A mieczow(e) (1). ◊ pl L mieczowych (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

Przymiotnik od „miecz” ‘broń sieczna’ (10):

W porównaniu (1): Ktorego ięzyká dáleko więtſza moc ieſt/ á niżli mieczowa OrzRozm Q3.

Szereg: »mieczowy albo kordowy« (1): Ale ieſzcże chytrzey/ ktorzy piſzą ná owych trzaſkách miecżowych/ álbo kordowych/ á dádzą Miecżnikowi powlec ſkorą z wierzchu/ áby w niey kord nośił BielSpr 49.
Przen (4):
a) Związany z władzą (2):
Wyrażenia: »prawo mieczowe« = władza świecka (1): ácż żadnego ápoſtołowie niemieli roſkazánia poſiádáć przełożeńſthwá w práwiech/ wſzákże dziſieyſzy kápłani/ mogą wźiąć práwo miecżowe/ przez kthore mogą mocą vſtáwić nową poſpolitą rzecż BielKron 214v.

»mieczowy urząd« (1): Między ktorymi y ći ſą coby chćieli miecżowy vrząd do Zboru ſwego wewlec / zowąc ſię też wrzkomo bráćią náſzą CzechEp 405; [Do łáskáwego Cżytelniká/ ná Obronę Vrzędu miecżowego/ Przedmowá Simoná Budnego. BudUrzęd A].

b) Związany z walką zbrojną, rzezią, mordem (2): Kapłany ich y przebrane młodzieńce ich wydał pod ſrogoſć mieczową RejPs 117, 32.
a. Zadany mieczem (4):
Wyrażenia: »rana, plaga mieczowa« = plaga gladii Vulg; vulnus gladiale JanStat [szyk 2 : 1] (2 :1): RejAp 112; WujNT Apoc 13/14; A ieſli będźie kiiem rozkrwáwiona ráná/ iáko zá mieczową ránę ma bydź doſyć vczyniono. SarnStat 618.

»śmierć mieczowa« = ścięcie (1): wſchakoſch yſch o ſzmyercz myeczewą yeſth vrzedu proſſil Laſką thą od panow odzyerzal yſch nye na ſchubyenyczą alye na ſczyączye onego ſſą zdali LibMal 1543/74.

MM