Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: MIECZYKOW

Następne hasło: MIECZYKOWY »

MIECZYKOWIE (5) sb n

Pierwsze e oraz o jasne (w tym w o 1 r. błędne znakowanie), końcowe e pochylone.

Fleksja

	sg
N	mieczykowié
G	mieczykowi(a)
D	mieczykowiu

sg N mieczykowié (3); -é (2), -(e) (1). ◊ G mieczykowi(a) (2). ◊ [D mieczykowiu.]

Sł stp notuje, Cn s.v. mieczyk ziele, Linde XVI – XVII w. (z Cn) s.v. mieczyk.

Znaczenia

bot. Iris pseudoacorus L. (Rost), kosaciec żółty lub Gladiolus imbricatus L. (Rost), mieczyk daehówkowaty; byliny z rodziny kosaćcowatych (Iridaceae); być może niekiedy w funkcji coll (5)

bot. Iris pseudoacorus L. (Rost), kosaciec żółty lub Gladiolus imbricatus L. (Rost), mieczyk daehówkowaty; byliny z rodziny kosaćcowatych (Iridaceae); być może niekiedy w funkcji coll; gladiolus, phasganion, xiphion Cn (5): Też miecżykowie ſpądza bielmo z oka FalZioł I 3d, 4 żp; dzyalali theſch pokrziky zmyeczikowya y przedawali ſchynkarkam LibMal 1545/95; SienLek Xxx3; [KOſáćiec ma liſt podobny miecżykowiu Cresc 1571 258; INſze ieſt źiele Mieczyk/ á inſze Miecżykowie UrzędowHerb 158a].

Zestawienia: »mieczykowie modre« (1): SienLek 207v cf »mieczykowie żołte«.

»mieczykowie żołte« (1): Mieczykówié/ żołté y modré Haec falſo Acorus dicta, nullum aliud nomen apud recentiorcs SienLek 207v; [Cresc 1571 258].

Cf MIECZYK