![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: (MIEDZIEC) | Następne hasło: [MIEDZIENNIK] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
MIEDZIENIK (1) sb m
Oba e jasne.
Fleksja
| sg | du | |
|---|---|---|
| N | miedziennik | |
| I | miedzienik(o)ma | |
| inne | pl G a. A - miedzienników | |
[sg N miedziennik. ◊ pl G a. A miedzienników.] ◊ du I (cum nm) miedzienik(o)ma.
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.
Znaczenia
1. Łańcuch miedziany lub mosiężny, spiżowy: A ocży Cydkiiahowe oślepił/ y związał iy dwiemá łáńcuchomá [in compedibus] (marg) wł: miedzienikomá. (–) BudBib Ier 52/11.
2. [Rzemieśnik wyrabiający przedmioty z miedzi lub mosiądzu, spiżu; brązownik: ále [garncarz] ſie przećiwi złotnikom y ſrébrnikóm: ále y náśláduie miedźienników [aerarios] WujBib Sap 15/9 (Linde); Zmacniał miedźiennik [faber aerarius] biiący młotem tego/ który kował ná ten czás/ mówiąc: Do lutowaniá to dobré WujBib Is 41/7 (Linde).]
FP