Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [MIEKCĄCY]

Następne hasło: [MIEKCEĆ] »

MIEKCĄCY SIĘ (2) part praes act

sie (2), [się].

e jasne.

Fleksja

sg
m	N	miekcący si
	G	miekcącego się
	A	miekcący się

pl
N	subst	miekcąc(e) sie

sg m N miekcący sie (1). ◊ [G miekcącego się. ◊ A miekcący się.] ◊ pl N subst miekcąc(e) sie (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. migotać.

Znaczenia

Błyszczący, mieniący się (2)

Błyszczący, mieniący się; luculentus Mącz (2): Ocży iaſkrowate á iakoby miekczące ſie/ [,..] rozum dobry y obrotný znamionu: GlabGad N7; Mącz 201a; [BibRadz Nah 3/3 (Linde); gdźieżbykolwiek obacżył obłocżek z źiemie wyſtępuiący á miekcący śię przed ocżymá/ [...] pewna rzecż ieſt iż tám nie głęboko wodá iſta Cresc 1571 27].

Cf MIEKCĄCY, MIEKCEĆ SIĘ