[zaloguj się]
[pdf]

MIELĄCY (2) part praes act

e prawdopodobnie jasne (tak w mielę itd.),

Fleksja
sg
m Gmieląc(e)go
pl
N subst mieląc(e)

sg m G mieląc(e)go (1). ◊ pl N subst mieląc(e) (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Ten, który miele; w funkcji rzeczownika (2): Tedy będą dwá ná roli: ieden będźie wźięt/ á drugi zoſtáwion. dwie mielące we młynie [duae molentes in mola]: iedná będźie wźięta/ á druga zoſtáwioná. WujNT Matth 24/41.

W alegorycznym opisie starości [Eccle 12/4] (1): Kiedy ſtróże domowi będą drżeć/ á mężowie mocni zemdleią/ á przeſtáną mliwá/ á ćmáwy wzrok będą mieć/ pátrząc z okná/ y zámkną ſie wrotá ná vlicy/ z máłym głoſem mielącego [in humilitate voce molentes Vulg] [komentarze tłumaczą ten fragment jako słabe zęby starca] BielKron 82.

Cf MLEĆ

MM