[zaloguj się]
[pdf]

MIELUCHNO (7) av

mieluchno (7), [miełuchno].

e oraz o prawdopodobnie jasne (jak w mielej oraz w -o).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Intens. od „miałko”: drobno, na proch (7): Thy wſzytki rzecży mieluchno zetrzy á zmieſzay z miodem. FalZioł V 111, V 101v; weźmi śiárki y háłunu/ ſtłucz to mieluchno SienLek 134, 66, 121, 166, 166v; [Miełuchno trą perły SienHerb 516a, 371a].

W charakterystycznych połączeniach: stłuc (utłuc) mieluchno (2), utrzeć (zetrzeć) (4), uwiercić (2).

MM