| « Poprzednie hasło: MIENCZAR | Następne hasło: MIENIAĆ SIĘ » |
MIENIAĆ (8) vb impf
e jasne.
| indicativus | |||
|---|---|---|---|
| praes | |||
| sg | pl | ||
| 2 | mieniåsz | ||
| 3 | mieniå | mieniają | |
| imperativus | |
|---|---|
| sg | |
| 2 | mieniåj |
| conditionalis | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 1 | m | bym mieniåł |
| 3 | m | by mieniåł |
| con praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | by był mieniåł |
praes 2 sg mieniåsz (1). ◊ 3 sg mieniå (1). ◊ 3 pl mieniają (1). ◊ imp 2 sg mieniåj (1). ◊ con 1 sg m bym mieniåł (1). ◊ 3 sg m by mieniåł (1). ◊ con praet 3 sg m by był mieniåł (1). ◊ part praes act mieniając (1).
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVIII w.
mieniać co (1): Bez przycżyny/ nie mieway [lege: mieniaj] dziedziny. BierEz R4v.
mieniać na co (1): Potymby był nie mieniał ſnadź y ná Derlatkę RejFig Bb4.
mieniać czym (1): [Ezop podał Ksantowi szaflik, potem miednicę] Xánt rzekł/ álbo rozumu niemaſz/ Iż táko rzecżámi mieniaſz. BierEz C2.
Formacje współrdzenne cf MIENIĆ.
Cf MIENIANIE, PIENIĄDZOMIENIEC
MM