[zaloguj się]
[pdf]

MIERZENIE (9) sb n

Pierwsze i drugie e jasne, końcowe pochylone.

Fleksja
sg
N mierzenié
G mierzeniå
D mierzeniu
A mierzenié
L mierzeniu

sg N mierzenié (3); -é (1), -(e) (2). ◊ G mierzeniå (1). ◊ D mierzeniu (2). ◊ A mierzenié (1). ◊ L mierzeniu (2).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVIII w. s.v. mierzyć.

1. Określanie wielkości czegoś (często w jednostkach miary); mensio Mącz, Cn; mensuratio Mącz; cancellatio, centuriatio, dimensio, limitatio, typus Cn [w tym: czego (4)] (6): Mensuratio, Mierzenie. Mącz 219d, 219d, 268c; A co ſie tycze łokćiów ná mierzenié wſzelákich towárów/ tedy ma bydź po wſzyſtkiéy Koronie łokieć ieden Koronny SarnStat 279, 475.
W przen (1):
Wyrażenie: »rzeszotem wody mierzenie« = niepotrzebny, bezcelowy wysiłek (1): Bo nie tuſzę/ áby ſię [...] on od ták grubie ſproſnego/ o rzecżách niedośćigłych y od ták prożnego rzeſzotem wody mierzenia nie muśiał był pohámowáć. CzechEp 220.
2. Ustalanie prawidłowego kształtu geometrycznego (tu: poziomu i kąta prostego); normatio Mącz, Cn [czego] (3): Normalis. Co ku mierzeniu álbo ſtáwieniu węgłów należy. Mącz 250b; Napiérwéy o Wadze: álbo o mierzeniu Stáwów. Strum B5v, B6.

Cf 1. MIERZYĆ

AŻ