[zaloguj się]
[pdf]

MIESIĆ (3) vb impf

miesić (2), misić (1); miesić RejKup, Mącz; misić Calep.

e jasne.

Fleksja
inf miesić
indicativus
praes
sg pl
1 mieszę misimy
3 miesią

inf miesić (2). ◊ praes [1 sg mieszę.] ◊ 1 pl misimy (1). ◊ [3 pl miesią.]

Sł stp notuje, Cn: mięsić, Linde XVII (z Cn) -XVIII w.

Przemieszczać cząsteczki substancji; miscere Cn (3):

miesić czym (1): Kiedy kxiądz machnie nad glową To iuż roſgrzeſeniem zową. [...] A ono by wieczey mieſyċ Tym palcem mogł/ niż roſgrzeſyć. RejKup k7.

a. Ugniatać ciasto lub glinę rozrobioną z wodą; condepsere, diluere Cn (1): Trua ‒ Myſnik w ktorim myſſimy a. [!] Calep 1090a.

[W połączeniu szeregowym: kiedy [ziarnko] w mąkę obrocone wodą roſtwarzáią/ kwáſem zácżyniáią/ biją/ tłuką/ gniotą/ mieśią/ formuią GrodzJednOs 1589, 140.]

b. Spulchniać ziemie (1): Offringo, Zoráną rolą prziorać/ Mieśić. Mącz 135d; [Mieſzę/ Offringo, id est, przeorywam. Volck L112v.]

Formacje współrdzenne: rozmiesić, zamiesić.

MP