[zaloguj się]
[pdf]

1. MIESZANIE (8) sb n

Pierwsze e pochylone, a jasne; końcowe e z tekstów nie oznaczających -é.

Fleksja
sg
N miészani(e)
G miészaniå
D miészaniu
A miészani(e)
I miészanim, miészani(e)m
L miészaniu

sg N miészani(e) (2). ◊ G miészaniå (1). ◊ D miészaniu (1). ◊ A miészani(e) (1). ◊ I miészanim (1) BielKron, miészani(e)m (1) BibRadz. ◊ L miészaniu (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVIII w.

I. Rzeczownik od „mieszać” (5):
1. Łączenie elementów, żeby powstała całość złożona z różnych składników; cinnus, commixtio, commixtus, confusio, mistura, mixtio, permistio Cn (4): Pan ma trzodę ſwą ná polu ſwem tho ieſt/ Kośćioł ſwoy/ á brzydźi ſie nie słuſznem mieſzániem rozlicznego naſienia ktore wniem ieſt BibRadz I 68d marg; ktore to roznych rzeczy [oleju i balsamu wchodzących w skład Krzyżma św.] mieſzánie/ [...] Swiątośći tey poważnośc/ doſtátecżnie znáć dawa. KuczbKat 150; która to wodá/ iż ma ſámá zśiebie właſność tę purgowánia/ máło miéſzánia potrzebuie: wſzákóż włożyć cukru garść/ álbo iulépku fiołkowégo/ álbo miódku różánégo łyżkę Oczko 20v; Biádá wam co ieſteśćie mocnymi ná pićie winá/ á mężowie duży ku mieſzániu pijańſtwá [ = napojów]. WerGośc 213.
2. Przemieszczanie (1): A ták tym mieſzánim ludzi z opákowan ieſt wſzytek świát ludem roznym. BielKron 335v.
II. Rzeczownik od „mieszać się” (2):
1. Poruszenie wśród ludzi, ożywienie, wrzawa, zamieszanie; tumultus Vulg (1): vyrzeli wielkie mieſzánie y gotowanie/ y oblubieńcá wychodzącego z przyiaćioły ſwemi BudBib 1.Mach 9/39.
2. Nieporządek, bezład, niepokój (1):

W połączeniu szeregowym (1): ábo co ſobie obráć maſz/ ieſli chodzić w roſkoſzy [...]: cżyli chodzić vſtháwicżnie w trudnośći/ w kłopocie/ w rozmáitym mieſzániu ſwiátá tego RejPos 332.

*** Bez wystarczającego kontekstu (1): Vermiſchung. Mieſzánie. Confusio, congeries, mistura, mixtura. Calag 507b.

Cf MIESZAĆ

MP