[zaloguj się]
[pdf]

MIESZCZKA (6) sb f

mieszczka (5), miescka (1) GliczKsiąż.

e oraz a jasne.

Fleksja
sg
N mieszczka
A mieszczkę

sg N mieszczka (5). ◊ A mieszczkę (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII w.

1. Mieszkanka miasta; civis Murm, Mącz, Calep; civissa BartBydg; civis femina Cn (5): Civis, Ein burger oder burgerin. Myeſczányn/ álbo myeſczká Murm 25; BartBydg 28b; Mącz 55a; Calep 202b; [Każ mi w płaſzcżyku łáźić iáko iakiey mieſzcżce. PaprPrzykaz Cv; mieſcká/ fem. Civis. Volck L112.]
a. Obywatelka rzymska (1):
Zestawienie: »mieszczka rzymska« (1): Okazáłá to oná myeſcká Rzymſka Lukrecya/ ktora będąc pyękną á głádką żoną/ przeſtrzegáłá też cnoty ſwey GliczKsiąż P8.
2. Współobywatelka, rodaczka [czyja] (1):

W połączeniu z nazwą miasta (1): Tę to [Sybillę Erytreję] Apollodorus Erytreus powiedał być ſwoię mieſzcżkę z miáſtá Erytrea. BielKron 135.

Cf MIESTNICA, MIESZCZANKA

MM