[zaloguj się]
[pdf]

MIŃCARSKI (1) ai

mińcarski, [mencarski, mieńcarski, myńczarski].

a jasne; teksty nie oznaczają é.

Fleksja
sg
mNmińcarski
Gmyńczarski(e)go
pl
A subst m(e)ncarski(e)

sg m N mińcarski. ◊ [G myńczarski(e)go. ◊ pl A subst m(e)ncarski(e).]

Sł stp brak, Cn: mincarska forma, Linde XVI – XVII w. (z Cn) s.v. mieńcarski, mińcarski.

Przymiotnik od „mińcarz”:
1. Od znacz. ‘człowiek zajmujący się biciem pieniędzy':
[Zestawienie: »urząd myńczarski« = mennica: inſſe wſſyćko złoto y ſrzebro/ do vrzędu myńczárſkiego niemieſzkáiątz znieśmy/ [...] z tákiem vprzedzánim pieniądze [...] znoſſono/ iż ani myńtzárski on vrząd bierząc/ ani piſárze opowiedáiąc á oddáwáiąc doſtárcżyć mogli LorichKosz 131 (Linde).]
a. Związany z monetą, pieniądzem: Monetalis, Mińcárski co ku mińcy należy. Mącz 231b.
2. [Od znacz. ‘człowiek trudniący się operacjami pieniężnymi, wymianą pieniędzy lub wypożyczaniem itp.’:
Wyrażenie: »stoł mencarski« = stół do wymiany monety: wymiáthał [Jezus] wſſyſtkie ktorzy co przedawáli ábo kupowáli w kośćiele/ tudzieſz y ſtoły mencárſkie [mensas nummulariorum Vulg; ſtoły mieńcarſkie Leop 1575; ſtoły bánkierzow WujNT]/ [...] powywracał Leop Matth 21/12 (Linde).]

Synonimy: 2. bankierski, monetarski.

AKtt