[zaloguj się]
[pdf]

ROBOCIĄŻ (1) sb m

robociąż, [robociądz].

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w robota).

Fleksja
sg pl
N robociądz robociąże
G robociądz(o)w
A robociądze

[sg N robociądz.] ◊ pl N robociąże. ◊ [G robociądz(o)w. ◊ A robociądze.]

Sł stp: robociądz, Cn, Linde brak.

Pracownik fizyczny, robotnik folwarczny: Kárdynałowie/ Kſiążętá/ Gráffowie [...]/ roboćiąże/ y gmin choć napodleyſzy: máią ſwe kośćioły/ káplicżki/ kápłany [...]/ dni y godźiny do chwały Bożey/ y bliźniego porátowánia náznácżone. ReszHoz 118; [Gomółek in summa obrocznych kop 50, tych nie przedawają, jedno obracają ku żywności robociądzów i czeladzi folwarkowej. LustrPom 130, 132; LustrMalb II 155].
[Przen: [Boże] ktoryś nam vprzeimie roskazał/ abychmy ſie modlili o roboćiądze na żnywo twoie [rogate ergo Dominum messis, ut mittat operarios in messem suam Vulg Matth 9/38]/ to ieſt o prawdzywe a wierne Kaznodzieie słowa twoiego UstKościel 150v; TurnZwierc A3v.]

ECB