« Poprzednie hasło: [ROCHMANNOŚĆ] | Następne hasło: ROCHMANY » |
ROCHMANNY (4) ai
rochmanny (3), rochmany (1); rochmanny GórnDworz (3), rochmany SkarKaz.
o jasne, -a- (4), [-å-].
sg | |||||
---|---|---|---|---|---|
m | N | n | N | rochmann(e) | |
A | rochmannégo | A |
pl | ||
---|---|---|
G | rochmannych | |
A | subst | rochmann(e) |
L | rochmanych |
sg [m A rochmannégo.] ◊ n N rochmann(e) (1). ◊ pl G rochmannych (1). ◊ A subst rochmann(e) (1). ◊ L rochmanych (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI (cztery z niżej notowanych przykładów) – XVII i XIX w.: rochmanny.
W przeciwstawieniach: »rochmanny ... dziki (2), drapieżny« (3): ktora [muzyka] nie telko ſercá ludzkie miękcży/ ále j źwirzętá dzikie/ cżyni rochmánne GórnDworz H2v, D2; iednem źwierżętom [Epimeteusz] kazał ieść tráwę/ [...] ále tych drapieżnych nie płodny vczynił rodzay/ á tych záśię rochmánnych bárżo płodny dla tego/ żeby rodzay drapieżny wyieść ich nie mogł. GórnDworz Nv; [SenekaGórn 353].
LWil