[zaloguj się]
[pdf]

MONOKULUS (2) sb m

monokulus a. monokul.

Fleksja

N pl m(o)n(o)kuli (2).

Sł stp brak, Sł stp nazw os notuje, Cn, Linde brak.

Jednooka istota zmyślona przez starożytnych bajarzy [monoculus ‒ jednooki Mącz 230c; jednooki ‒ monoculus Cn] (2): Monokuli/ ludzye z wielkimi nogámi tak iż ſie wſzytek záſłoni od ſłońcá ſtopą. Wiele inych dziwow álbo wyrodkow od ludzi ná ſwiecie/ zwłaſzcżá w Afryce/ Indiey/ á Scytiey BielKron 8v.

W połączeniu szeregowym (1): płodźił ſie [Adam]/nápiſáli [w Talmucie]/ ze źwierzęty: s tąd że ſie dźiwow morſkich y leśnych nápłodźiło ná ſwiećie/ ktore ſą podobne nieiák cżłowiekowi: iáko Małpy/ Kocżkodani/ mniſzy morſcy/ Centary/ Monokuli/ Arpigie/ Wielonodzy/ y ine rozmáite/ kthorych doſyć ná źiemi y w wodźie. BielKron 462v.

AKtt