[zaloguj się]
[pdf]

RODAŁ (3) sb m

rodał (2), rodal (1); rodał : rodal SarnStat (2:1).

o jasne, a pochylone.

Fleksja
sg
N rodåł
A rodåł
L rodåle

sg N rodåł (1). ◊ A rodåł (2). ◊ [L rodåle.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Zwój pergaminowy zawierający pięcioksiąg Mojżesza, Torę, w języku hebrajskim (z śrgniem. rodel, rodal ‘zwój papieru’); rodale JanStat (3): [Záwżdy ten kthóry ná przyśięgę inſtiguie/ przeſtawa ná tym ſpoſobie / którego ón Ruśin/ żyd/ álbo Turczyn vżywa [...]: żyd ná świniéy ſkórze/ álbo ná Rodale ſtoi. GroicTyt 121 (Linde)].
Zwrot: »przysięgać na rodał [czyj = Żydów]« (2): VStáwiamy/ áby żaden Zyd nie przyśięgał ná Rodał ich/ iedno o wielkié ſpráwy SarnStat 255 [idem] 263 [idem] [HerburtStat 369 (Linde)].
Szereg: »księgi albo rodał« (1): Heliaſzu Zydźie/ ia ćiebie nápominam przez te trzy litery/ y przez ten Zakon/ ktory dał pan Bog Moyzeſzowi [...]: iż te kśięgi álbo ten Rodal  ieſt prawdźiwy y ſpráwiedliwy SarnStat 264 [idem] [HerburtStat 377 (Linde)].

LWil, MP