Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: MROCIĆ SIĘ

Następne hasło: [MROCZNY] »

MROCZEK (2) sb m

o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w mrok oraz -ek).

Fleksja

	sg
N	mroczek
G	Mroczka

sg N mroczek (1). ◊ G Mroczka (1).

Sł stp brak, Sł stp nazw os, Cn notuje, Linde XVII ‒ XVIII w.

Znaczenia

1. Człowiek chorobliwie mrużący oczy (1)
2. n-pers (1)

1. Człowiek chorobliwie mrużący oczy; paetus Calep; conivens oculos vel coniventibus oculis homo, nictans, nictare non cessans Cn (1): Paetus, Germ. Der Bocksaugen hat: das ist, wenn das Augglid den Augstern nur halb bedeckt als wenn einer die Augen halb offen hett/ glaraug/ vbersichtig. Pol. Mroczek. Calep [745]b.

2. n-pers (1): yakom ya nyeprzyschethl szbronyamy ostrzemy naczaszthky puszthe szlachathnych maczyeya y mroczka ZapWar 1504 nr 1923.

Synonim: 1. blaskooki.

Cf MRUŻEK

Aktt