[zaloguj się]
[pdf]

MRUCZENIE (4) sb n

Pierwsze e jasne; końcowe z tekstu nie oznaczającego -é.

Fleksja
sg pl
N mruczeni(e)
A mruczeni(a)
I mruczeni(e)m

sg N mruczeni(e) (3). ◊ [I mruczeni(e)m.] ◊ pl A mruczeni(a) (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde w objaśnieniu s.v. mruk.

Mamrotanie, niewyraźne mówienie; murmuratio Mącz, Cn; gannitus Mącz; susuratio Calep; murmur Cn (4): Murmuratio, Szemranie/ Szum/ Szeptánie/ Mruczenie. Mącz 238a, 142c; Calep 1038b.
[Wyrażenie: »mruczenie paciorkow«: A iako ow kotek co ſię z nabożną poſtawką á mrucżeniem paćiorkow przymyka do myſzey dźiury: ták on ſymuluiąc tylko woynę duchowną/ żeby powiáda náukámi y przykłádnym żywotem Kátholicy/ woiowáli Ewángeliki [...] y vpornie ná ſeditią á domową woinę żáłoſną trąbi. Respons A4.]
Przen: Odmawianie modlitw (1): O tych też nicz dobrego niechczę trzymać [...] ktorzy przes ſwoie niepożytecżne poſti y nierozvmne/ ſłow bożych nadaremne brania/ albo mrvcżenia/ y inſze wymyſlne doſić vcżynienia/ nie iedno za ſwoie grzechy [...] ale też za grzechy inych ludzi/ żywych/ albo vmarłych/ doſić vcżynić obieczvią SeklWyzn Dv.

Cf MRUCZEĆ

TG