[zaloguj się]
[pdf]

3. MUŁ (8) sb m

Fleksja
sg
N muł
A muł
L mule

sg N muł (5). ◊ A muł (1). ◊ L mule (2).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

Grząski, luźny osad, tworzący się na dnie lub brzegach wód wskutek gromadzenia się ziarenek minerałów oraz substancji organicznych; szlam, błoto; limus Murm, BartBydg, Cn; crassamen in imo aquae, prima terra a. tellus Cn (8): Murm 22; Limus, mvl, blotho, gnoy BartBydg 82b; Mącz 459a; Kámienny otok/ ieſt ow muł ktory z kámieniá bruśnégo płynie/ gdy ná nim iakié żelázo bruśią álbo toczą: tedy bywa ten muł częśćią z ochechłánia kámieniá/ á częśćią żelázá SienLek Yyy; KmitaSpit C2v.
[Wyrażenie: »muł ziemie«: Vformował tedy pan Bog cżłowieká z mułu żyemie [de limo terrae]/ y nátchnął w oblicże iego dech żywotá Leop Gen 2/7.]
a. Zbędna i szkodliwa substancja, zalegająca w organizmie ludzkim (1): [także picie] pewném choróbam tylko pomoc może á miánowićie tym/ przez któré ie náturá prowádźi/ płócząc muł/ á wſzelákie plugáſtwá z żył wielkich Oczko 22v.
b. Śliska ochronna substancja na grzbiecie ryby (1): iedno iż na nim [na jażdżu] muł ſliſki/ iakoby lak z ſlonych rib iako gi więczey płocze: tako ſie więczey cżyni. FalZioł IV 42d.

Synonimy: błoto, szlam.

AKtt