[zaloguj się]
[pdf]

NAPRAWOWAĆ SIĘ (6) vb impf

Pierwsze i drugie a jasne (w tym w pierwszym 1 r. błędne znakowanie).

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
3 naprawuje się naprawują się
praet
sg
3 f naprawowała się

praes 3 sg naprawuje się (2). ◊ 3 pl naprawują się (2). ◊ praet 3 sg f naprawowała się (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Powracać do stanu sprzed zepsucia (o zdrowiu); w przen (1): GDyżeſmy iadu/ ktorym ſię przyrodzenie naſze rozſypuie/ ſkuśili; lekárſtwá/ ktorym ſię nápráwuie/ vżywamy [...] áby on iad/ potrzebną iego mocą wypędzony był. LatHar 196.
2. Ulegać polepszeniu [z czego] (1): Bo więcz ludźie barżo radży Z czudżych ſie ſzkod naprawuią RejJóz A3.
3. W funkcji strony biernej (4):
a. Być przywracanym (2): Iednák mu P. Bog pomagał/ iſz wżdy rząd y kárność ſię kośćielna napráwowáłá. SkarŻyw 291.
Szereg: »fundować się i naprawować« (1): Tácy co mowią/ iſz oſmego Zboru niepotrzebá/ iuſz ná śiedmi doſyć: nieprzyaćiele ſą zgody y iednośći Chrześćiáńſkiey: ktora ſie na Zborach nawięcey funduie/ y nápráwuie. SkarJedn 300.
b. O tekście: być zmienianym na lepsze [z czego] (1):
Fraza: »[co] sfałszowanego naprawowało się« (1): Biblia Grecka zfałſzowána/ z Zydowſkiego ſię piſmá nápráwowáłá SkarŻyw 46 marg.
c. Być usuwanym (1): Iáko ſeymy Koronne czynią wſzytkich częśći kroleſtwá ziednoczeme/ y przez nie ſię wſzytki rozerwánia nápráwuią. SkarKaz 40a.

Synonim: 2. polepszać się.

Formacje współrdzenne cf PRAWIĆ.

KCh