[zaloguj się]
[pdf]

NAPRZYCZYNIAĆ (6) vb pf

Fleksja

inf naprzyczyniać (6).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Przygotować, wytworzyć wiele [czego (pl a. sg pron] (6): kiedy rok táńſzy/ tedy więcey y wieprzow y świny ná to chować: áby tego náprzycżyniáć dla fliſá y dla ześćia świni/ y dla złego vrodzáiu y drogośći. GostGosp 68, 68; A ty ſtátki Páſterz ma chowáć/ á Włodarz álbo Vrzędnik ma doyźrzeć. á tego źimie náprzycżyniáć. GostGosp 82, 136.

naprzyczyniać do czego (1): [chłop ma] Młoćić/ drwa rąbić/ y inſzych/ náprzycżyniáć brożyn do brogow/ do grodzey żerdźi GostGosp 80.

naprzyczyniać komu do czego (1): Nići do roboty Pánnom do białłego ſzyćia náprzycżyniáć GostGosp 128.

Synonimy: nadziałać, narobić.

Formacje współrdzenne cf CZYNIĆ.

KCh