[zaloguj się]

NAPUKAĆ SIĘ (2) vb pf

Fleksja

inf napukać się (2).

stp, Cn brak, Linde XVI w. (te same przykłady).

Pf odpukać” ‘strzelać’; z formantem na- + się wyrażającym dosyt (2):
Zwrot: »do wolej napukać się« (2): Dawſzy ſie im do woley kilko dni nápukáć/ Potym ná nie fortelow ze wſzyſtkich ſtron ſzukáć. BielSjem 36 [idem] BielSat N.

Formacje współrdzenne cf PUKAĆ.

DJ