[zaloguj się]

NARAZIĆ (4) vb pf

Oba a jasne.

Fleksja
inf narazić
praet
sg
2 m -ś naraził
impersonalis
narazi się

inf narazić (2).praet 2 sg m -ś naraził (1).impers narazi się (1).

stp notuje, Cn brak, Linde XVIIXVIII w. s.v. narażać.

Znaczenia
1. Uderzyć (1): Anſtoſſen. Náráżyć [!]. Calag 29a.
2. Wspomnieć, wzmiankować (3):

narazić o co (2): Aby wſzytko co iedno poczniem/ [...] było w imię Páná IEZV Chryſtuſá/ [...] Y dla tego iż ſię to tu trochę náráźi/ vczynki náſze ważne ſą do wyſługi przed Pánem Bogiem SkarKaz 85b; Tu narazie [lege: narazić] ote Dzierżawy [...] wiec y Pany Bathore przypomnieć ActReg 79.

narazić o czym (1): Napisanie wm dał doniego respons taki oiaki meś wm naraził ActReg 128.

Zwrot: »trochę narazić« (1): SkarKaz 85b cf narazić o co.

Formacje współrdzenne cf DORAZIĆ.

Cf [NARAŻENIE], NARAŻONY

DJ