| « Poprzednie hasło: NARAZ | Następne hasło: [NARAZIĆ SIĘ] » |
NARAZIĆ (4) vb pf
Oba a jasne.
| inf | narazić |
|---|
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 2 | m | -ś naraził |
| impersonalis | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| narazi się | ||||||
inf narazić (2). ◊ praet 2 sg m -ś naraził (1). ◊ impers narazi się (1).
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII – XVIII w. s.v. narażać.
- 1. Uderzyć (1)
- 2. Wspomnieć, wzmiankować (3)
narazić o co (2): Aby wſzytko co iedno poczniem/ [...] było w imię Páná IEZV Chryſtuſá/ [...] Y dla tego iż ſię to tu trochę náráźi/ vczynki náſze ważne ſą do wyſługi przed Pánem Bogiem SkarKaz 85b; Tu narazie [lege: narazić] ote Dzierżawy [...] wiec y Pany Bathore przypomnieć ActReg 79.
narazić o czym (1): Napisanie wm dał doniego respons taki oiaki meś wm naraził ActReg 128.
Formacje współrdzenne cf DORAZIĆ.
Cf [NARAŻENIE], NARAŻONY
DJ