Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NARAŻENIE SIĘ

Następne hasło: NARĄB »

NARAŻONY (2) part praet pass pf

Pierwsze a oraz o jasne; -rå- (1) Mącz, -ra- (1) KochPs.

Fleksja

sg
m	N	narażony	n	N
m	G		n	G	naråżon(e)go

sg m N narażony (1). ◊ n G naråżon(e)go (1).

Sł stp s.v. narazić (się), Cn s.v. naruszony, Linde XVIII w. s.v. narażać.

Znaczenia

1. Który odniósł obrażenie (1)
2. Nadwerężony, osłabiony (o stanie zdrowia) (1)

1. Który odniósł obrażenie (1):

W porównaniu: Niech táią/ iáko ślimak náráżony/ Niech zwiędną/ iáko płód niedonoſzony. KochPs 85.

2. Nadwerężony, osłabiony (o stanie zdrowia); affectus, infractus Cn (1): Fracidus, Ociężáły/ Nárażonego zdrowia/ śiwy/ nápoły zgniły/ gnuśny. Mącz 135c.

Cf NARAZIĆ