[zaloguj się]
[pdf]

NAROWNANIE (1) sb n

Fleksja

N sg narównani(e).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (ten sam przykład) i XVIII w.

Wyrównanie; przen: zlikwidowanie sporu:
Fraza: »stało się narownanie«: przeto [Cesarz, król polski i czeski] ſie byli do Wiednia ziecháli/ á tám ſie zſtáło nárownánie o co miedzy nimi ſzło. BielKron 328.

Cf NAROWNAĆ

LW