[zaloguj się]
[pdf]

NARZĄDZIĆ SIĘ (2) vb pf

a jasne.

Fleksja
inf narządzić się
praet
sg pl
2 m -eś się narządził m pers
3 m m pers narządzili się
f narządziła się m an
imperativus
sg
2 narządź się

[inf narządzić się.] ◊ praet 2 sg m -eś się narządził (1). ◊ 3 sg f narządziła się (1). ◊ [3 pl m pers narządzili się. ◊ imp 2 sg narządź się.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

I. W funkcji zwrotnej (2):
1. Przygotować się na co (1):

[narządzić się ku czemu: A gdy ſię do portu przybliżyli/ vſłyſzeli rozmáite muzyki/ vźrzeli rozmaite vbránia wſzelákich ſtanow/ ktorzy ſię ku witaniu ich nárządźili. HistFort O4v.]

Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Smierć ſtoy moy nieprzijaczyel. Ktora ſię tak narządzyla By mie dzys ſwiata zgladzyla. RejKup g2.

2. Pokierować własnymi sprawami (1): Ita ne parasti te ut nulla spes in te relicta sit tibi, Tak żeś ſie nárządźił/ etć. Mącz 279c; [A przeto ták ſye nárządz abyś y podłych był ſędzią/ y poważnieyſſych náſládowczą. IsocrGlicz Ii3 (Linde)].
II. [W funkcji biernej: Zostać przygotowanym w jakimś celu: aby pod tym czasem przymiernym tem lepiey się nań [na moskiewskiego nieprzyjaciela] sposobić i nagotować i obyczaj przeciw jemu walki tem lepiej się narządzić mógł i żeby i to, co w Litwie i w Inflanciech posiadł, odjąć mu się mogło Diar 1566/57.]

Synonimy: I.1. nagotować się, przygotować się.

Formacje współrdzenne cf RZĄDZIĆ.

DJ