« Poprzednie hasło: [ROJNY] | Następne hasło: ROJOWNIKOW » |
ROJOWNIK (32) sb m
Oba o jasne.
sg | |
---|---|
N | rojownik |
G | rojowniku |
A | rojownik |
I | rojowniki(e)m |
sg N rojownik (16). ◊ G rojowniku (8). ◊ A rojownik (3). ◊ I rojowniki(e)m (5).
Sł stp: rojownik, rojewnik, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.
»więtszy rojownik« = Sempervivum tectorum L.; rojnik murowy; bylina z rodziny gruboszowatych (Crassulaceae), lecznicza i trująca, dawniej sadzona na murach i dachach (2): Ieſt dwoiaki roiownik, ieden więtſzy á drugi mnieyſzy/ więtſzy roſcie poſpolicie na mieſtczach na kthorych ieſt wiele czegły FalZioł I 130c.
»rojownik, (albo) rozchodnik« (3): Ná krwáwe oko: weźmi Kozłek/ Bábkę/ Opich/ Roiownik álbo roſchodnik/ pod miárą kożdego SienLek 64v, 149, 162.
»p(sz)czelnik, rojownik« (3): Apiastrum – Pſczełnik, roiownik. Calep 80a; Melinum – Pczelnik, roiownik. Calep 649b, 649b.
Synonimy: 1. rozchodnik; 2. miodunka, pszczelnik.
Cf ROJNIK
MN