[zaloguj się]
[pdf]

2. NASŁAĆ (5) vb pf

Oba a jasne.

Fleksja
inf nasłać
imperativus
sg
2 naściel

inf nasłać (3). ◊ fut 2 sg naścielesz (1). ◊ imp 2 sg naściel (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

1. Rozłożyć na powierzchni [czego po czym] (1): albo go [plesznika] po ziemi naſlać/ Vkąſzenie od iadowitego zwierzęcia lecży. FalZioł I 114d.
2. Wyścielić, wymościć czym; substernere Mącz (4):

nasłać czego w co (2): Theż liſćie wirzbowe chłodzi gdy go włoże naſcieleſz FalZioł I 134d. Cf nasłać czego komu w co.

nasłać czego komu w co (1): łopianu iey wboty náśćiel/ á zámąż iey doradź/ będzie zdrowá. SienLek 116.

nasłać do czego (1): W komorze mieć ziela wonne y do łoża naſlać FalZioł V 62.

nasłać w co (1): Nidos mollissime substernere, Gniazda miękkuśieńkó násłáć. Mącz 415a.

Formacje współrdzenne cf 2.SŁAĆ.

Cf NASŁANIE, 1. NASŁANY

DJ