« Poprzednie hasło: [NASŁUCHYWAĆ] | Następne hasło: NASŁUGOWAĆ » |
NASŁUCHYWAĆ SIĘ (1) vb impf
nasłuchywać się, [nasłuchiwać się].
Pierwsze a jasne.
indicativus | |
---|---|
praes | |
pl | |
1 | nasłuchywåmy się |
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
1 | m | -m się nasłuchiwåł | m pers | |
3 | m | m pers | nasłuchywali sie |
[praes 1 pl nasłuchywåmy się.] ◊ praet [1 sg m -m się nasłuchiwåł.] ◊ 3 pl m pers nasłuchywali sie.
Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.: nasłuchywać.
[nasłuchywać się czego: I zaż ſie tego nie náſłuchywamy/ gdy ludźie dawſzy co nieobácznie nárzékáią ſámi ná ſię/ y mówią wolałbych żeby mi to było zgorzáło/ niżem to dał temu. SenekaGórn 180, 189.] Cf nasłuchywać się czego od kogo.
nasłuchywać się czego od kogo: A rozne tho było wyznánie ich od onych náucżonych w zakonie/ ktorzy go tylko zwáli miſtrzem/ á nie przywłaſzcżáli mu Boſkiey możnośći iego: á też ledá iáko bywali odpráwowáni v niego/ y náſłuchywáli ſie też cudnych przezwiſk y przymowek od niego. RejPos 213.
[nasłuchiwać się o czym: o których [spraw] rozerwaniu i burzliwośći barzom często tu i ówdzie się nasłuchiwał. AktaSejmikPozn 1600/218.]
Formacje współrdzenne cf SŁUCHAĆ.
DJ