« Poprzednie hasło: NASOLENIE | Następne hasło: NASOLON » |
NASOLIĆ (8) vb pf
a oraz o jasne.
inf | nasolić |
---|
imperativus | |
---|---|
sg | |
2 | nas(o)l |
inf nasolić (6). ◊ imp 2 sg nas(o)l (1). ◊ part praet act nasoliwszy (1).
Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu.
nasolić co (1): Albo z kotki wyiąć wątrobę/ ná schodźie Mieśiącá/ y náſolić ią dobrze SienLek 142.
Iron. [co] (1): Náſolże dobrze gębę [o chrzcie św.]/ moiá miła wiło/ Aby po tym ná ſtárość/ ieſzcże lepyey piło. RejZwierz 107.
nasolić czego (pl) (3): RejZwierc 110v [2 r.]; Lećie ogorkow náſolić/ cżego ſie vcżyć v goſpodarzow/ áby ie ták ſolić coby trwáć mogły GostGosp 104.
nasolić co (pl) (1): [warzone ślimaczki można przykładać na rany] Drudzy ie dla tego naſoliwſzy chowaią FalZioł IV 32b.
Formacje współrdzenne cf SOLIĆ.
DJ