[zaloguj się]
[pdf]

NATRAPIĆ SIĘ (1) vb pf

Fleksja

part praet act natråpiwszy sie.

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Pf od „trapić” ‘dręczyć’ z formantem na- + się wyrażającym dosyt:
Zwrot: »natrapić się [kogo] do wolej«: nátrapiwſzj ſie go [Bóg człowieka] do woley/ miał mu tu po tym zeſłáć zbáwicielá RejPos 53.

Synonimy: nadręczyć się, natresktać się.

Formacje współrdzenne cf TRAPIĆ.

DD, JR