[zaloguj się]
[pdf]

NADRĘCZYĆ SIĘ (1) vb pf

Fleksja

part praet act nadręczywszy się.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam przyklad) s.v. nadręczyć.

Pf od „dręczyć” ‘dokuczać’ z formantem na- + się wyrażającym dosyt [kogo (G)]: Potym iuż nádręcżywſzy ſie dziwnie onych niewiernych ſwoich/ [...] vcżynił z nimi przez Moiźeſzá przymierze wiecżne RejPos 102.

Synonimy: napastwić się, natrapić się.

Formacje współrdzenne cf DRĘCZYĆ SIĘ.

LW