[zaloguj się]
[pdf]

NATRĄCAĆ (11) vb impf

Oba a jasne.

Fleksja
inf natrącać
indicativus
praes
sg pl
1 natrącåm
3 natrącå natrącają
praet
sg
3 m natrącåł

inf natrącać (1). ◊ praes 1 sg natrącåm (2). ◊ 3 sg natrącå (3). ◊ 3 pl natrącają (1). ◊ praet 3 sg m natrącåł (2). ◊ fut 3 sg natrącać będzie (1). ◊ part praes act natrącając (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w. s.v. natrącić.

1. Wspominać, nadmieniać, czynić wzmiankę; inicere Cn (8):

natrącać co (3): Tę wádę nátrąca Ewángeliſtá/ gdy mowi: iż Pan IEZVS przy mawiał tym/ ktorzy ſobie dufáli/ á innemi gárdzili. SkarKaz 352b. Cf natrącać co około czego; Ze zdaniem.

[natrącać do czego: Iiow lepák iefzcże bliżey do ſłow Páńſkich nátrąca ták mowiąc BudUrzęd 47v.]

natrącać co około czego (1): około powietrza w Mazowſzu ludzie cos natrącayą. KochList nlb 1.

natrącać ku czemu (2): Uchańſki natrącał nieco ku egzekucyji, a wszakoż ani na tę ani na owę stronę nie dorażał. Diar 25; BudNT Hh6v.

Ze zdaniem dopełnieniowym [w tym z zapowiednikiem: to; żeby, co] (2): lepiey zę [!] się rozmowiemy otym wszytkim natrącał zeby się y zwm ziachał ActReg 87, 150.

Zwrot: »natrącać nieco słowa« (2) Cżuię po tętnie/ iż X.K. nátrąca nieco ſłowa Bożego/ w tey powieśći ſwoiey CzechEp 349, 351.
2. Zaczynać (1):
Zwrot: »natrącać głosem« = zaczynać śpiewać (1): Incino, Przyſpiewam/ Nátrącam głoſem. Mącz 167d.
3. Mieć smak czegoś i pachnieć [czym] (2): Resipio, Nátrącam nieyákim ſmákiem/ dáyę ſie czuć. Mącz 368a, 497d.

Synonimy: 1. przypominać, wspominać.

Formacje współrdzenne cf TRĄCIĆ.

Cf NATRĄCAJĄCY

DD, JR