« Poprzednie hasło: NATRĄCAJĄCY | Następne hasło: NATRĄCIĆ SIĘ » |
NATRĄCIĆ (3) vb pf
a jasne.
Fleksja
inf | natręcić, natrącić |
---|
impersonalis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
praet | natrąciło się, jest natrąc(o)no |
inf natręcić (1), [natrącić]. ◊ fut 3 sg natrąci (2). ◊ [impers praet natrąciło się, jest natrąc(o)no.]
Sł stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) w.
Znaczenia
1. Wspomnieć, nadmienić, uczynić wzmiankę (1):
[natrącić o czym: O czem przy texcie nieco ieſt natrącono (marg Mal) dotkniono (–) MurzNT 49v; Otwin(?)Erot 110.]
Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Natrąci ze się wyrozumiało ex Archiduce Maximiliano, ze on a pacificatione non est alienus ActReg 149.
[Zwrot: »nieco, troszkę natrącić« (1:1): Lec to doſic troſzkę natrącić (marg Mal) dotknącz. (–) MurzNT 34v, 49v; Więcej tam rozmów jeszcze o tem było, Ale się teraz troszkę natrąciło, żeby go potem łatwiej poznano, Gdyby go mówiąc o tem usłyszáno. Otwin(?)Erot 110.]
2. Trochę uszkodzić, nadwerężyć [czego] (1): [człowiek] ſkacząc niebácznie/ goléni nátrąći GosłCast 42.
3. Lekko trącając umieścić na właściwym miejscu (o zwichniętym stawie) [komu czym] (1): A thák ieſliś zá świeżá wypłecenié obaczył/ kolánem mu záś możeſz nátręćic/ álbo ſzydłem zákol práwie przećiw ſtáwowi/ onéy łopátki. SienLek 170.
Synonim: 1. dotknąć, nadmienić, napomknąć, natuknąć, przypomnieć.
Formacje współrdzenne cf TRĄCIĆ.
DD, JR