[zaloguj się]
[pdf]

NAURĄGAĆ SIĘ (3) vb pf

Zawsze się.

Pierwsze a jasne.

Fleksja
praet
sg pl
3 m naurągåł się m pers naurągali się

[fut 3 sg naurągå się.] ◊ praet 3 sg m naurągåł się (1). ◊ 3 pl m pers naurągali się (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Pf od „urągać” a. „urągać się” (z formantem na- + się wyrażającym dosyt); illudere, subsannare PolAnt (3):

naurągać się z kogo (2): Herod [...] náurągał ſię z odźiánego w białą ſzátę/ y odeſłał do Piłatá. LatHar 723, 699.

naurągać się komu (1): A gdy ſię náurągáli iemu/ zewlekli iy z płaſzcza ſzarłatowego/ y oblekli iy wſzaty iego. BudNT Matth 27/31; [BudBib Ps 2/4 (Linde)].

Synonimy: nagrać się, naigrać się, naszydzić się.

Formacje współrdzenne cf URĄGAĆ.

ASt