![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: [NAWILAĆ] | Następne hasło: NAWILEĆ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
NAWILAŁY (2) part praet act
Oba a jasne.
Fleksja
| sg | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| m | N | nawilały | f | N | nawilałå |
| pl | ||
|---|---|---|
| N | subst | nawilał(e) |
sg m N nawilały (1). ◊ f N nawilałå (1). ◊ [pl N subst nawilał(e).]
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (te same przykłady) s.v. nawileć.
Znaczenia
- Szalony
(2)
- a. O uczuciu ocenianym ujemnie (1)
Szalony (2): Insolens item, Buyny/ nienáwiłáły [błąd zam. nawilały]/ ſzalony wyſokiey myśli/ wściękły [!]. Mącz 399a.
[W przen:
Wyrażenie: »nawilały łeb«: á zwłaſzczá yż y tu u nas w Polſzcze ſą náwilałe łby/ ktorym śię pierwey mozg przewracał/ y teraz iákoby dobrego zdrowia nábywſzy uſiłuią tę Confeſſią wygłádźić. KonfGlicz B3v.]
a. O uczuciu ocenianym ujemnie (1): Ostentatio insolens, Buyna náwiláła chełpliwość. Mącz 399a.
Cf NAWILEĆ
RS