[zaloguj się]
[pdf]

NEKROMANTYK (1) sb m

Fleksja

N sg n(e)kromantyk.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Człowiek zajmujący się wróżeniem z ciał zmarłych lub wywoływaniem duchów [necromantes – praktykarz, wieszczy z pojźrzenia na martwe ciało Mącz 244a; necromanticus ‒ poprzysięgacz umarłych, który zwłaszcza poprzysięga umarłe a radzi się ich Mącz 244a]: Iżeś ieſth [papież Grzegorz VII] nie od Bogá wybrany [...] y ktoryś ieſt Nekromántyk/ Duchá nietzyſtego pełen/ przeſto my zebráni ná iedno mieyſce/ ćiebie od kośćiołá Swiętego/ odćinamy y odſądzamy/ y odłątzamy. etć. KrowObr 38v.

Cf NIGROMANTYK

ZZa