[zaloguj się]
[pdf]

NIGROMANTYK (5) sb m

Teksty nie oznaczają ó; a jasne.

Fleksja
sg pl
N nigromantyk nigromantycy
A nigromantyka

sg N nigromantyk (3). ◊ A nigromantyka (2). ◊ [pl N nigromantycy.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

Człowiek zajmujący się nekromancją, czarnoksięstwem, uprawiający czary (5): KrowObr 38v marg; Ianá Kániná Doktorá lekárſkiego/ Nigromántyká/ Heretyká/ Bogarodzicę bluzniącego/ ſpalić dał. SkarŻyw 414, 414 marg.

[W porównaniu: W przymierzu pożytkow ſwych/ nie náſzych ſzukáią/ A iák Nigrománticy/ práwie nas zmamiáią. StryjWoln 37v.

Szereg: »nigromantyk albo czarnoksiężnik« (2): ktorą [regułę] ſiodmy Grzegorz Papieſz nigromántyk álbo tzárnokxiężnik potwierdził. KrowObr 134, Ttv.

Synonimy: czarodziejca, czarodziejnik, czarnoksiężnik, czarownik.

Cf NEKROMANTYK, [NIGROMANCZYK], [NIGROMANTA]

AKtt