Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [NIEBŁĄDZĄCY]

Następne hasło: NIEBŁOGO »

NIEBŁĘDNY (1) ai

e jasne.

Fleksja

sg
f	N	niebłędn(a)	n	N	niebłędn(e)

pl
G		niebłędnych

[sg f N niebłędn(a). ◊ n N niebłędn(e).] ◊ pl G niebłędnych.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde brak.

Znaczenia

1. astron. Nie będący w ruchu, we zmieniający miejsca na nieboskłonie
2. [Właściwie, poprawnie sformułowany]

1. astron. Nie będący w ruchu, we zmieniający miejsca na nieboskłonie; inerrabilis, inerrans Cn:

Wyrażenie: »gwiazdy niebłędne« = gwiazdy stałe; stellae inerrantes Cn: Tych [płanet] ſye ia opiſowáć ſwym piórem nie ważę: Gwiazd nie błędnych/ y kołá/ y znáki pokażę. KochPhaen 17.

2. [Właściwie, poprawnie sformułowany:

W połączeniu szeregowym: Bo mały bycz ſkazanye ma bycz pewne y yſthe a nyeblądne alle yſz ſkazanye ydzye za zalobą, pothrzeba yeſth, aby zaloba byla nye nyema, ale pewna a nyeblądna ale gyſtha Chczely ſząd ſprawyedlywye a podlvk prawa ſſądzycz ZapWpol b.r. nlb 1.]

Synonimy: 2. własny, właściwy.

Cf BŁĘDNY