Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [NIEBUDOWANIE]

Następne hasło: NIEBYCIE »

NIEBUDOWNY (3) ai

e oraz o jasne.

Fleksja

sg
m	N	niebudowny	n	N	niebudown(e)

sg m N niebudowny (2). ◊ n N niebudown(e) (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Skromny, nędzny (o budynku) (2)
2. Zbyt mało budujący, nie mający zamiłowania do budownictwa (o człowieku) (1)

1. Skromny, nędzny (o budynku); incultus, inhospitus Mącz (2): Incultus, Nieochędożny/ Niebudowny. Mącz 60a; inhospita tecta Niegośćinne domoſtwo/ puſte nie budowne niebezpieczne. Mącz 159a.

2. Zbyt mało budujący, nie mający zamiłowania do budownictwa (o człowieku) (1): [Król Kazimierz Jagiellończyk] Był [...] vtrátny/ ták iż wiele miaſt y zamkow pozáſtáwiał/ nie budowny BielKron 397v.

Cf BUDOWNY

AŻ