[zaloguj się]
[pdf]

NIECZYNIENIE (3) sb n

W pisowni łącznej (2), w rozłącznej (1).

Pierwsze i drugie e jasne, końcowe pochylone.

Fleksja
sg
G nieczynieniå
A nieczynienié

sg G nieczynieniå (1). ◊ A nieczynienié (2); -é (1), -(e) (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Brak określonego działania (3):
Wyrażenia: »nieczynienie dosyć [czemu]« (1): o nie czynienié doſyć vſtáwóm Woiewodzym y Stárośćinym/ áby wedle Conſtituciiéy káżdému ſzláchćicowi czynić práwem było wolno przed Burmiſtrzem. SarnStat 272.

»nieczynienie sprawiedliwości« (2): A ieſliby też Pánowie świeczcy álbo duchowni [...] byliby pozwáni do Sądu Zyemſkiego o nieczynienie ſpráwiedliwoſći UstPraw A2v; BielKron 91v.

Cf CZYNIENIE

AŻ