Dem. od „rostruchan”: á znałem iednego co z roſtruchániká (iż raz ſniego wypił ſyrop) żadną miárą pić nie mogł GórnDworz H7; [pierścionek z turkuskiem złoty, 12 roztuchaników szrebrnych ze dwiema deklikami, ważą 8 grzywien i półpięta skojca InwMieszcz 1567 nr 133; Śrzebro pana Jakuba Kostrzewy w zastawie we stu zł, [...] pasek biały, 3 łyżki białe, roztuchanik biały, łańcuszek złoty z serduszkiem InwMieszcz 1597 nr 301, 1570 nr 162 [2 r.]; możem téy decoctiéy wźiąć w piękny garnek, álbo w śrébrny rostruchánik, y przydawszy kwiécia rozmárynowégo, lawandrowégo, fiołków, różéy, máiorány, [...] na węglu przezdymnem pośrzód izby wárzyć, tedy párę pięknie wonną uczyni OczkoPrzymiot 76].