[zaloguj się]

NIEDOŁĘŻLIWY (1) ai

e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w niedołężny).

Fleksja
sg
mNniedołężliwy
Iniedołężliwym
pl
N subst niedołężliw(e)
G niedołężliwych

[sg m N niedołężliwy.I niedołężliwym.pl N subst niedołężliw(e).]G niedołężliwych.

stp, Cn brak, Linde XVI w.; poza tym XVI w. (ten sam przykład) s.v. dołężliwy.

Niepełnosprawny, słaby, upośledzony fizycznie: [kthora [żona] nie miłowáłá ſwego mężá dla thego iże iey był nie mił/ iż był nie dołężliwy. HistPonc E3v; á dźiatki porodzone/ (tych ktore ią [wodę bagnistą] piją) bywáią niedołężliwe álbo kroſtáwe/ bolącżkámi oſádzone Cresc 1571 11 (Linde); KsięgiSądŁąck 1597 nr 327.]
Przen: [y przeto go [Chrystusa] Prorok názwał Izáiaſz mężem boleśći/ niedołężliwym/ chorym/ y nędznym. BiałPos 41 (Linde).]
a. W funkcji rzeczownika:

W połączeniu szeregowym: O ſzyrokiſz to ſtoł á hoyna wiecżerza tego Páná náſzego/ á tego miłoſierdzya iego: ná ktorą/ nie thylko przebránych/ ále y chromych/ ſlepych/ á niedołężliwych/ tho ieſt w wierze niedoſtátecżnych á niegodnych/ przedſię wſzythkich do ſiebie wabi. RejPos 76.

Cf NIEDOŁĘŻNY, [NIEDOŁOŻNY]